Ferreira

Dankzij een benijdenswaardige verzameling wijngaarden en een lange geschiedenis in de wijnbouw is dit bedrijf in staat wijnen van topkwaliteit te procuderen.

De wijnmakerij bestond eerder dan het expeditiebedrijf. Het expeditiebedrijf werd halverwege de 18^e eeuw opgericht door José Ferreira. José werd gedood door napoleontische troepen, die hem vanwege zijn vloeiende Frans aanzagen voor een deserteur. José’s zonen, José en António Barnado, breidden het wijnbedrijf aanzienlijk uit, maar het was een van hun nakomelingen, Dona Antónia Adelaida Ferreira, die het bedrijf zijn huidige reputatie bezorgde. Dona Antónia, die de bijnaam Ferreirinha, oftewel ‘kleine Ferreira’had, was de grande dame van de portindustrie en het Portugese antwoord op Veuve Nicole-Barbe Clicquot-Ponsardin, een van de beroemste namen in de champagne-industrie.

Dona Antónia was als dertiger al weduwe en stak al haar energie aan het beddrijf. Ze was een van de eersten die in de Douro gingen investeren. Ze kocht quinta’s in de Cima Corgo en de Douro Superior en zorgde voor een goede infrastructuur. Toen ze overleed was ze ver in de tachtig en had ze een twintigtal quinta’s verzameld en diverse ziekenhuizen en klinieken in dit afgelegen gebied gesticht.

Ferreirinha stond in hoog aanzien bij de lokale bevolking en er zijn veel voorbeelden van wederzijdse dienstverlening. Eén verhaal heeft betrekking op de oogst van 1868. De opbrengst was enorm en door het overschot aan wijn bleven de boeren met een onverkochte voorraad zitten. Hoewel het niet nodig was, kocht Dona Antónia een grote hoeveelheid van de wijn en sloeg die op. Kort daarna werden de wijngaarden geteisterd door phylloxera, waardoor de meeste expediteuren niets hadden om te verkopen. Vanzelfsprekend had Ferreira meer dan genoeg.

Ferreira bezit nog steeds drie voortreffelijke boerderijen. Dichtbij Pinhão liggen de quinta’s Porto en Seixo en aan de andere kant van de Douro, richting de Spaanse grens, ligt Quinta da Leda. Ferreira houdt de tradities van Dona Antónia in ere en loopt altijd voorop als het gaat om vernieuwingen. Samen met Ramos Pinto was het bedrijf het eerste dat op grote schaal vinha ao alto toepaste en het is, net als Ramos Pinta, een groot voorstander van het systeem. Quinta do Porto heeft voor het grootste deel nog steeds terrassenbouw. Quinta do Seixo daarentegen heeft meer dan de helft van de wijnstokken n verticale rijen staan, wat vrij ongebruikelijk is voor een grote quinta in dit deel van de Douro.

Ferreira was eigendom van de familie tot het eind van de jaren ’80, toen het werd overgenomen door de Sogrape-imperium, vooral bekend van de halfdroge Mateus-rosé. Er staan nog steeds afstammelingen van de familie aan het roer.

Ferreira is het belangrijkste merk in Portugal (ondanks prijzen die zo’n 15 procent hoger liggen dan bij de concurrentie) en het is niet vreemd dat het een begerenswaardige reputatie heeft wat betreft zijn tawny’s. Sommige experts wijzen de vintage af, wat er jammer is, omdat het over het algemeen zeer elegante wijnen zijn, die hun smaak lang behouden. Vergeleken met andere vintages komt die van Ferreira erg delicaat over, maar hij mag niet worden afgeschreven als lichtgewicht. Omdat Ferreira de voorkeur geeft aan subtiele extractie, heeft de wijn een minder sterke tanninesmaak, maar hij is er niet minder krachtig om. Ongeveer 70 procent van de productie bestaat uit de gewone ruby en tawny en ruim 17 procent is wit. Er zijn drie soorten witte port: dry, medium-sweet en lagrima, een zoete dessertwijn.